Celem niniejszego artykułu jest omówienie sytuacji repatriantów z okręgu kłajpedzkiego w okresie pierwszych lat powojennych, w oparciu zarówno o publikowane wcześniej, jak i niepublikowane wspomnienia mieszkańców oraz dokumenty archiwalne. Chronologiczne granice podjętych tu badań spinają lata 1945–1951. Przyjrzymy się sytuacji w jakiej znalazła się ludność powracająca do okręgu kłajpedzkiego z niemieckich stref okupacyjnych. Sytuacja repatriantów po 1945 roku była integralną częścią procesów demograficznych zachodzących w rejonie Kłajpedy w ciągu kilku kolejnych lat powojennych. Należy jednak zauważyć, że nadal brakuje kompletnych badań nad ludnością tego obszaru w owym czasie, w tym przyczynami przemieszczania się, składem społecznym i etnicznym nowej populacji oraz stosunkami pomiędzy nowymi osadnikami a zamieszkującymi region nielicznymi autochtonami. Trudy związane z dostosowaniem się do nowego systemu politycznego, nowego klimatu kulturowego i gospodarczego, problemami z pielęgnowaniem tradycji protestanckiej w realiach promowania postaw ateistycznych, wszystko wpłynęło na to, że część powojennych repatriantów w latach 1958–1963 „powróciło“ ostatecznie do Niemiec. Ci co pozostali musieli dopasować się do istniejącej sytuacji politycznej i stać się częścią nowego społeczeństwa Regionu Kłajpedy