Po 1657 r. stopniowo narastał konflikt Warmii z Prusami Książęcymi. Spory prowadzono o zbiegłych poddanych, wymianę handlową, ceny towarów, granicę na Zalewie Wiślanym. Gdy królem w Prusach został elektor Fryderyk Wilhelm II konflikty nasiliły się tym razem stroną prowokującą były brandenburskie Prusy. Przygraniczne warmińskie tereny stały się obiektem ciągłych ingerencji wojsk brandenburskich. Porywano do wojska ludzi wysokich, ścigano dezerterów. Mieszkańcy żyli w ciągłym niepokoju. Na nic zdawały się straże nocne. Na nic zdawały się interwencje dyplomatyczne polskiego dworu królewskiego w Berlinie. Najgłośniejszym echem odbił się w Polsce napad wojsk brandenburski na klasztor w Stoczku Klasztornym i uprowadzenie dwóch zakonników. Napad był jawną militarną ingerencją w granice dominium warmińskiego. Wprawdzie zakonników władze pruskie uwolniły, ale zatarg pozostał tak samo jak pozostał strach mieszkańców Warmii przed brandenburskimi żołnierzami.