Problem bieżącego dostępu do źródeł wody pitnej to ważne zagadnienie w życiu codziennym mieszkańców miast średniowiecznych i nowożytnych, szczególnie w kwestii zabezpieczenia się przed epidemiami często nękającymi ośrodki miejskie, w których poziom higieny sanitarnej pozostawiał wiele do życzenia. W najstarszej zachowanej fromborskiej księdze miejskiej z lat 1630-1645 zwraca uwagę sześć stron, na których zapisano sześć studni miejskich wraz z personaliami osób korzystających z nich odpłatnie w 1639 roku. To nieczęsto występujące w księgach miejskich zestawienie ilustruje działania władz miejskich Fromborka w drugim ćwierćwieczu XVII w., w trudnych dla tego miasta i całej Warmii czasach najazdu szwedzkiego i wojny lat 1626-1635 oraz w okresie po zakończeniu zawieruchy wojennej. Źródło to jest ilustracją stopnia samorządności miejskiej oraz odpowiedzialnego działania władz Fromborka i jego obywateli na rzecz dobra wspólnego: dbałości o poprawę higieny i stanu zdrowotnego mieszkańców.