Życie i działalność Pawła Legendorfa (ok. 1410–1467) były uwarunkowane poprzez trudne sąsiedztwo państwa zakonu krzyżackiego w Prusach i Korony Polskiej. Sytuacja syna ziemi chełmińskiej, należącej do Krzyżaków na początku XV w., kiedy Paweł przyszedł na świat, skomplikowała się w połowie tego stulecia, po wypowiedzeniu przez ludność tej ziemi posłuszeństwa, a następnie wojny Zakonowi, co było niewątpliwie rebelią. Położenie Legendorfa stało się szczególnie trudne, kiedy podczas owej trzynastoletniej wojny zakonu krzyżackiego z Polską (1454–1466) został mianowany jesienią 1458 r. przez papieża Piusa II administratorem diecezji warmińskiej. Autor przedstawia stosunek Legendorfa do zakonu krzyżackiego i do Korony Polskiej na podstawie licznych źródeł i opracowań, konkludując, iż biskup Paweł miał niewątpliwie temperament zręcznego i skutecznego polityka (może to efekt kilkunastoletniej praktyki w kurii rzymskiej). Sytuacja Legendorfa w połowie XV w. była trudna, ponieważ obie walczące strony oczekiwały jego lojalności, co jakiś czas testując ją, podczas gdy same nie zawsze były lojalne wobec Warmii i jej pasterza. Na podstawie dokumentu z 26 stycznia 1432 r. autor uzasadnia także potrzebę cofnięcia daty urodzenia Pawła Legendorfa do ok. 1410 r.