PL EN
Polacy z Wielkopolski i Kongresówki w obronie Lwowa w 1918 i 1919 r. Przykłady solidarności mieszkańców różnych zaborów w walce o niepodległość.
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
 
 
Data publikacji online: 16-06-2021
 
 
Data publikacji: 16-06-2021
 
 
Autor do korespondencji
Wojciech Polak
wp@umk.pl
 
 
 
 
KMW 2021;311(1):52-69
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
W nocy 31 października na 1 listopada 1918 r. oddziały ukraińskie zajęły prawie całą Galicję Wschodnią oraz większą część Lwowa. Rozpoczęły się walki polsko-ukraińskie, które doprowadziły do zajęcia miasta przez Polaków dnia 22 listopada. Lwów był jednak ciągle otoczony przez oddziały nieprzyjacielskie. Pomoc dla rodaków walczących w Galicji organizowano w dawnych zaborach rosyjskim i niemieckim. W Warszawie utworzony został w listopadzie 1918 r. Warszawski Komitet Obrony Lwowa. Z inicjatywy Komitetu i za zgodą Józefa Piłsudskiego utworzono trzy oddziały, połączone 12 kwietnia 1919 r. w 19 pułk piechoty „Odsieczy Lwowa”. Odegrał on ważną rolę w wyzwalaniu Galicji Wschodniej wiosną 1919 r. Także mieszkańcy Wielkopolski mocno utożsamiali się z walką toczoną przez Polaków w Galicji Wschodniej. W lutym 1919 r. dowódca Armii Wielkopolskiej gen. Józef Dowbor-Muśnicki ogłosił ochotniczy zaciąg do oddziału, który miał iść z pomocą do Lwowa. Zgłosiło się do niego 204 żołnierzy, na czele których stanęli ppor. Jan Ciaciuch i ppor. Maksymilian Soldenhoff. Kompania była dobrze uzbrojona, w okresie późniejszym dotarły do niej uzupełnienia w liczbie 79 żołnierzy. Nieco później do Lwowa przybyła tzw. Grupa Wielkopolska pułkownika Daniela Konarzewskiego w sile ok. 4 tysięcy żołnierzy, która była uzbrojona w ciężką artylerię i samoloty. Obie formacje wykazały się wielką walecznością i skutecznością. W obronie Lwowa brały udział także kobiety w ramach Ochotniczej Legii Kobiet. Jak podają liczne źródła w sumie w obronie Lwowa wzięło udział około 400 kobiet, w tym w wiele z zaboru rosyjskiego.
 
REFERENCJE (15)
1.
Batowski Henryk, Rozpad Austro-Węgier 1914–1918. Sprawy narodowościowe i działania dyplomatyczne, Kraków 1982.
 
2.
Dziedzic Małgorzata, Dziedzic Stanisław, Arcybiskup Józef Bilczewski, Kraków 2012.
 
3.
Hujda Władysław, Zarys historji wojennej 19-go Pułku Piechoty „Odsieczy Lwowa”, Warszawa 1928,.
 
4.
Jankowski Stanisław Maria, Dziewczęta w maciejówkach, Warszawa 2013.
 
5.
Kelles-Krauz Janina, Mościcka Michalina, Polski Słownik Biograficzny, t. 22/1, z. 92, 1977.
 
6.
Klimecki Michał, Legiony Polskie na Wołyniu 1915–1916, „Niepodległość i Pamięć” 2008, nr 27.
 
7.
Klimecki Michał, Lwów: w obronie miasta i południowo-wschodniej granicy 1918–1920 i 1939 r., „Niepodległość i Pamięć”, 2006, nr 24.
 
8.
Klimecki Michał, Lwów 1918–1919, Warszawa.
 
9.
Koprowski Marek, Lwów. Historia–Ludzie–Tradycje, Warszawa 2013.
 
10.
Kruszyński Bartosz, Poznańczycy w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1921, Poznań 2010.
 
11.
Marcinkiewicz-Gołaś Anna, Służba i działalność frontowa warszawskiego oddziału Ochotniczej Legii Kobiet w 1920 r., „Niepodległość i Pamięć” 2008, nr 15/2(28).
 
12.
Papée Fryderyk, Historia miasta Lwowa w zarysie, Lwów–Warszawa 1924.
 
13.
Rezler Marek, Powstanie Wielkopolskie po 100 latach, Poznań 2018.
 
14.
Zarys Historji wojennej O.L.K. (Ochotnicza Legja Kobiet), oprac. Kiedrzyńska Wanda, Warszawa 1931.
 
15.
Zawistowski Tomasz, Orły Legionów Polskich, „Pamięć. PL” 2014, nr 5.
 
eISSN:2719-8979
ISSN:0023-3196
Journals System - logo
Scroll to top