Ujawnienie w 1951 r. brutalnych metod stosowanych podczas skupu zboża i kolektywizowania wsi w powiecie gryfickim pociągnęło za sobą najpoważniejszy kryzys w polityce rolnej w okresie stalinowskim w Polsce. Zahamowanie procesu kolektywizacji nie uszło uwadze funkcjonariuszy policji politycznej. Wzbudziło również zaniepokojenie władz centralnych, które już latem 1951 r. zalecały ponowne przystąpienie do zdecydowanych metod kolektywizacji wsi i egzekwowania od chłopów świadczeń. Ujawnione we wrześniu 1951 r. przypadki siłowych metod kolektywizacji w powiecie drawskim, w założeniu władz partyjnych, nie mogły przeszkodzić w dalszej przebudowie wsi. Publikowane dokumenty (część 2) dotyczą reakcji wojewódzkiego aparatu partyjnego na nieprawidłowości zgłoszone podczas czerwcowego Plenum KW PZPR, skutków uchwały „gryfickiej” dostrzeżonych przez olsztyński aparat bezpieczeństwa, a także nowych „nastawień” wojewódzkich i powiatowych struktur PZPR wobec zahamowania procesu kolektywizacji.